Ολυμπιακός: Οι δύο όψεις των δανεικών

Ο Μιλιβόγεβιτς ήρθε στο παρά πέντε της θερινής μεταγραφικής περιόδου, ως λύση της τελευταίας στιγμής για την θέση του ανασταλτικού μέσου που έχριζε ενίσχυσης μετά την παραχώρηση του Ανδρέα Σάμαρη στην Μπενφίκα.

Ήταν μάλλον επόμενο η είδηση της απόκτησης του Σέρβου μέσου από την Άντερλεχτ με μορφή δανεισμού να αντιμετωπιστεί μάλλον… αδιάφορα ή αν θέλετε με εύλογη την περιέργεια για το πότε θα προλάβει να προσαρμοστεί και αν θα καταφέρει να προσφέρει ουσιαστικά στον Ολυμπιακό.

Σχεδόν τρεις μήνες μετά, στο «ερυθρόλευκο» στρατόπεδο στάζουν μέλι για τον Λούκα την στιγμή που ο 23χρονος μέσος έχει ήδη καταφέρει να κερδίσει την αναγνώριση ενός δύσκολου και ιδιαίτερα απαιτητικού κοινού, όπως είναι αυτό των Πειραιωτών.

Το θετικό της υπόθεσης για τον Ολυμπιακό είναι πως υπάρχει ρήτρα απόκτησης του Μιλιβόγεβιτς με κανονική μεταγραφή από την Άντερλεχτ το ερχόμενο καλοκαίρι. Σύμφωνα με τον Ράνκο Στόιτς, ατζέντη του ποδοσφαιριστή, αυτή φτάνει τα 2,7 εκατομμύρια ευρώ, ποσό που είχε ξοδέψει ο βελγικός σύλλογος πριν από περίπου ένα χρόνο για να πείσει τον Ερυθρό Αστέρα να παραχωρήσει τα δικαιώματα του.

Ωστόσο στο Λιμάνι δεν θέλουν να περιμένουν έως το καλοκαίρι και ήδη έχουν θέσει σε λειτουργία τον μηχανισμό απόκτησης του Μιλιβόγεβιτς στην χειμερινή μεταγραφική περίοδο.

Από το καλοκαίρι του 2010, όταν και ο Βαγγέλης Μαρινάκης ανέλαβε τα ηνία του συλλόγου, ο τρόπος που κινείται μεταγραφικά ο Ολυμπιακός έχει διαφοροποιηθεί σημαντικά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Τόσο όσον αφορά τις πωλήσεις, όσο και στην λογική προσθήκης ποδοσφαιριστών στο ρόστερ.

Θέλοντας να αποφύγει… καταστροφικές περιπτώσεις τύπου Ντιόγκο (10 εκ. ευρώ), Λεονάρντο (3,5 εκ. ευρώ), Ντουντού (6 εκ. ευρώ) ή ακόμη και Ζάχοβιτς παλιότερα (5 δις δραχμές, σημερινά σχεδόν 15 εκ. ευρώ), ο Ολυμπιακός δούλεψε αρκετά πάνω στην λογική των δανεισμών.

Πάνω σε αυτή την νέα φιλοσοφία οι «ερυθρόλευκοι» δεν απέφυγαν τα λάθη. Όχι μόνο όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, άλλωστε κάθε μεταγραφή εμπεριέχει μικρό ή μεγάλο ρίσκο, αλλά και με τον τρόπο που χειρίστηκαν τους όρους συμφωνίας που αφορούσαν τους δανεισμούς.

Κέβιν Μιραλάς, Ζαν Μακούν, Ιβάν Μαρκάνο (δις), Κόλιν Καζίμ-Ρίτσαρντς, Πάμπλο Ορμπάιθ, Ντελβέν Εντινγκά (δις), Ερνάν Πέρες, Καρλ Μετζανί, Ρομπέρτο, Τζόελ Κάμπελ, Νέλσον Βαλντές, Κώστας Μήτρογλου και Λούκα Μιλιβόγεβιτς, είναι οι παίκτες που από το καλοκαίρι του 2010 έως το καλοκαίρι του 2014 έπιασαν Λιμάνι ως δανεικοί.

Κέβιν Μιραλάς
Είχε αποκτηθεί λίγο πριν αναλάβει την προεδρία ο Βαγγέλης Μαρινάκης και υπήρχε οψιόν αγοράς του, η οποία ωστόσο ήταν λίγο «τσουχτερή». Όχι για την αξία του (όπως αποδείχτηκε στην συνέχεια ήταν μάλλον χαμηλή η ρήτρα) αλλά για έναν παίκτη που είχε χάσει κάθε εκτίμηση στην Γαλλία και ερχόταν στην Ελλάδα σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ξαναβάλει την καριέρα του σε ράγες ταχείας κυκλοφορίας. Ο Ολυμπιακός πλήρωσε 2,5 εκ. ευρώ και τον έκανε δικό του, παραχωρώντας τον καλοκαίρι του 2012 στην Έβερτον έναντι περίπου 7 εκ. ευρώ.

Ζαν Μακούν
Ηταν ένας παίκτης που ήρθε ως δανεικός από την Άστον Βίλα και πρόσφερε αγωνιστικά. Δεν εντυπωσίασε, αλλά ήταν ένα καλό εργαλείο στα χέρια του Ερνέστο Βαλβέρδε. Οι υπηρεσίες του για έναν χρόνο στοίχισαν πολλά, πάνω από 1 εκ. ευρώ, ενώ δεν υπήρχε συγκεκριμένο προσυμφωνημένο ποσό αγοράς του από τους «χωριάτες».

Ιβάν Μαρκάνο
Εκανε διπλό πέρασμα από τον Πειραιά. Ο Ισπανός αμυντικός δίχασε κόσμο. Την πρώτη του χρονιά ήταν ο πρώτος αμυντικός σκόρερ των Πειραιωτών. Είχε καλές εμφανίσεις, είχε και άλλες που συνοδεύτηκαν με γκάφες. Είχε στοιχίσει κοντά στο 1 εκ. ευρώ ο δανεισμός του, δίχως να υπάρχει οψιόν αγοράς. Με τις εμφανίσεις του στον Πειραιά έπεισε την Ρουμπίν Καζάν να δαπανήσει 6 (!) εκ. ευρώ για να αποκτήσει τα δικαιώματα του από την Βιγιαρεάλ. Ο Μαρκάνο επέστρεψε στον Πειραιά ως δανεικός τον Γενάρη του 2014, αυτή την φορά με οψιόν αγοράς του από την Ρουμπίν Καζάν. Έχασε την ευκαιρία να παραμείνει στον Ολυμπιακό μετά την υποτονική του εμφάνιση στο παιχνίδι με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο «Old Trafford», με φόντο το εισιτήριο για τα προημιτελικά του Champions League.

Όχι πως έφταιγε εκείνος για τον αποκλεισμό (2-0 νίκη στο Φάληρο, 3-0 ήττα στον επαναληπτικό), ούτε μέσα στους βασικούς υπαίτιους δεν ήταν, απλά αν είχε καταφέρει να βρεθεί σε σπουδαία βραδιά θα μπορούσε να πείσει πως είναι έτοιμος να βοηθήσει ουσιαστικά σε τόσο μεγάλα παιχνίδια. Με οψιόν στα 2+ εκ. ευρώ, ο Ολυμπιακός λογικά προσπέρασε.

Κολίν Καζίμ-Ρίτσαρντς
Ηρθε, είδε και απήλθε, αφού δεν κατάφερε να μπει στο νόημα και ήταν λίγο… τρέλακας. Στοίχισε κάμποσα χρήματα (περίπου 600 χιλιάδες ευρώ) για μισή σεζόν (είχε έρθει Γενάρη στον Πειραιά) και οι περισσότεροι θα τον θυμούνται για τις «ψιλές» που είχε κεράσει τον Ντέβιτς της Μέταλιστ στην φυσούνα, μετά το 1-2 στο «Γ. Καραϊσκάκης».

Πάμπλο Ορμπάιθ
Τα λόγια περιττεύουν. Ήρθε στα 33 του χρόνια δανεικός από την Αθλέτικ Μπιλμπάο και έδειξε πως παίζεται η θέση του ανασταλτικού μέσου στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Στην καριέρα του είχε ταλαιπωρηθεί από αρκετούς τραυματισμούς, δεν ήταν πια γρήγορος, αλλά ο συνδυασμός ποιότητας και εμπειρίας έφτανε και περίσσευε. Πόδι – διαβήτης. Μόλις ολοκληρώθηκε ο δανεισμός του επέστρεψε στην Βασκωνία, αν και έδειχνε πως στην Ελλάδα είχε μάλλον… εύκολα έναν ακόμη χρόνο καλής μπάλας.

Ο Πέρεζ και οι άλλοι
Με τον Βάις να φεύγει για την Λεκβίγια, ο Ολυμπιακός πήρε δανεικό από την Βιγιαρεάλ τον Ερνάν Πέρες. Γρήγορος και πολύ φιλότιμος παίκτης ο Παραγουανός, αλλά μάλλον αναποτελεσματικός και σίγουρα με ευπάθεια στους τραυματισμούς. Στο τελευταίο ματς του πρωταθλήματος με τον Απόλλωνα Αθηνών, υπέστη ρήξη χιαστών και κάπου εκεί έληξε άδοξα οποιαδήποτε εμπλοκή του με τους «ερυθρόλευκους».

Τον Ιούλιο του 2013, οι Πειραιώτες απέκτησαν τον Καρλ Μετζανί ως μια έξτρα λύση στις θέσεις των στόπερ. Μάλιστα ο Αλγερινός στην αρχή των επίσημων αγωνιστικών υποχρεώσεων της περιόδου 2013 – 14 είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη του Μίτσελ και μια θέση βασικού στην ενδεκάδα. Τα «μέλια» όμως κράτησαν λίγο και ο Μετζανί από βασικός κατέληξε γρήγορα ως ένας παίκτης που βρισκόταν εκτός πλάνων του τεχνικού τιμ. Τον Ιανουάριο του 2014 διακόπηκε ο δανεισμός του και επέστρεψε στην Μονακό.

Την πώληση του Μήτρογλου στην Φούλαμ τον Γενάρη του 2014 ακολούθησε η… ανάγκη για απόκτηση ενός παίκτη που θα ερχόταν να καλύψει το κενό στην γραμμή κρούσης. Μόνο που οι εξελίξεις είχαν φτάσει στις τελευταίες ημέρες της μεταγραφικής περιόδου και μοιραία δεν υπήρχε πληθώρα επιλογών. Ο Ολυμπιακός έπαιξε το χαρτί του Νέλσον Βαλντές αλλά δίχως επιτυχημένα αποτελέσματα. Ο Παραγουανός δεν ήταν σε καλή κατάσταση και δεν πρόσφερε τα αναμενόμενα. Υπήρχε οψιόν για την επόμενη σεζόν αλλά ορθώς δεν ενεργοποιήθηκε.

Θησαυρός Ρομπέρτο, πόθος Κάμπελ
Μετά τον Μιραλάς, η πλέον επιτυχημένη περίπτωση δανεικού ποδοσφαιριστή ήταν φυσικά αυτή του Ρομπέρτο Χιμένεθ Γκάγκο. Ήρθε το καλοκαίρι του 2013 δίχως τυμπανοκρουσίες και λίγους μήνες αργότερα επικρατούσε πανζουρλισμός… ευτυχίας στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» όταν ανακοινώθηκε από τα μεγάφωνα η είδηση της απόκτησης του με κανονική μεταγραφή από την Ατλέτικο Μαδρίτης! Ο Ρομπέρτο είναι ίνδαλμα της «ερυθρόλευκης» κερκίδας.

Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και με τον Τζόελ Κάμπελ. Μετά τις Λοριάν και Μπέτις, ο Κοσταρικανός δεν είχε καταφέρει να πείσει τον Αρσέν Βενγκέρ να του εμπιστευθεί μια θέση στο ρόστερ της Άρσεναλ. Ο Αλσατός δέχθηκε λοιπόν να τον παραχωρήσει δανεικό στον Ολυμπιακό, όμως ήταν αντίθετος στο να μπει ρήτρα απόκτησης του στην συμφωνία. Ο Κάμπελ πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις στον Πειραιά, τις οποίες και συνέχισε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας.

Ο Βενγκέρ το καλοκαίρι τον κράτησε στο ρόστερ αλλά ελάχιστα τον έχει χρησιμοποιήσει μέχρι στιγμής. Το θέμα πως για τον Ολυμπιακό αυτός ο δανεισμός είχε μισό κέρδος, μόνο το αγωνιστικό. Ανέβηκαν κατακόρυφα οι μετοχές του παίκτη στο Λιμάνι, αλλά οι Πειραιώτες δεν είχαν την δυνατότητα να το εκμεταλλευθούν προς όφελος τους.

Η περίπτωση Αφελάι
Ιδιαίτερη είναι η περίπτωση του Ιμπραχίμ Αφελάι. Γιατί δεν αποτελεί κλασική μέθοδο δανεισμού ο τρόπος απόκτησης του Ολλανδού. Ο Αφελάι βρίσκεται στον τελευταίο χρόνο συμβολαίου του με την Μπαρτσελόνα και ο Ολυμπιακός τον απέκτησε δίχως να αποζημιώσει τους «μπλαουγκράνα», αναλαμβάνοντας ωστόσο το ποσό που προβλέπεται στο συμβόλαιο του. Το καλοκαίρι οι «ερυθρόλευκοι» μπορούν να ενεργοποιήσουν το +2 (είναι δική τους η επιλογή καθαρά) και να κρατήσουν για δύο ακόμη χρόνια τον Αφελάι.

Για παίκτη που είχε αγωνιστεί ελάχιστα τα τελευταία 2 χρόνια εξαιτίας τραυματισμών, ο 28χρονος κυνηγός δείχνει πως σιγά σιγά ανακτά την χαμένη του αίγλη, ενώ η προσπάθεια του έχει ήδη αναγνωριστεί από τον ομοσπονδιακό τεχνικό της Ολλανδίας που τον έχει συνήθως στο αρχικό σχήμα των «οράνιε». Αναλογικά με το ιστορικό του παίκτη, εδώ ο Ολυμπιακός έχει κινηθεί πολύ σωστά στους όρους της απόκτησης του Αφελάι.

Η επιστροφή Μήτρογλου
Αντίθετα στο πρώτο τρίμηνο της σεζόν υπάρχει προβληματισμός για την επιλογή της επιστροφής του Κώστα Μήτρογλου με την μορφή δανεισμού από την Φούλαμ. Όχι γιατί ξαφνικά ο 26χρονος φορ έγινε κακός παίκτης, αλλά γιατί στο διάστημα που ο Ολυμπιακός είχε/έχει ανάγκη για αποτελέσματα, ο Μήτρογλου δεν είναι στην κατάσταση να προσφέρει τα αναμενόμενα.

Ο δανεισμός του στοίχισε πολλά (περισσότερα από 3 εκ. ευρώ) και δεν προβλέπεται κάτι συγκεκριμένο μετά το καλοκαίρι όταν και ολοκληρώνεται η υπάρχουσα συμφωνία των τριών πλευρών.

Εντινγκά και Μιλιβόγεβιτς
Για το τέλος αφήσαμε δύο ποδοσφαιριστές που για ξεχωριστούς λόγους αποτελούν ξεχωριστές περιπτώσεις. Ντελβέν Εντινγκά και Λούκα Μιλιβόγεβιτς. Ο Κονγκολέζος ήρθε από την Μονακό το καλοκαίρι του 2013 και στο πρώτο μισό της σεζόν είχε λίγες εμφανίσεις με τα «ερυθρόλευκα». Στο δεύτερο μισό της περιόδου όμως ανέβασε στροφές και πήρε φανέλα βασικού.

Στην αναμέτρηση με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Φάληρο ήταν εξαιρετικός, ενώ και στον επαναληπτικό του «Old Trafford» ήταν από τους λίγους παίκτες του Ολυμπιακού που ξεχώρισαν. Ο Μίτσελ ζήτησε την παραμονή του και την φετινή σεζόν. Ο Ολυμπιακός έφτασε σε συμφωνία με την Μονακό κρατώντας τον Εντινγκά για έναν ακόμη χρόνο, έχοντας τον πρώτο λόγο το καλοκαίρι του 2015 για την απόκτηση του Αφρικανού με κανονική μεταγραφή.

Ο Εντινγκά έχει το ασυνήθιστο προνόμιο να απολαμβάνει 100% την εμπιστοσύνη του προπονητή του κυρίως για τις αναμετρήσεις του Champions League, όπου ο Μίτσελ πάντα φυλάει μια θέση γι” αυτόν στην ενδεκάδα. Παίζει, τα δίνει όλα και καταφέρνει πάντα να έχει μια σταθερά καλή απόδοση.

Δεν παίζει; Δεν βγάζει τσιμουδιά και προσπαθεί να είναι έτοιμος για το παιχνίδι που θα τον χρειαστεί η ομάδα του. Από τους ποδοσφαιριστές που κάθε προπονητής θα ήθελε να έχει στο ρόστερ του.

Όσον αφορά τον Λούκα Μιλιβόγεβιτς; Αυτός με που πάτησε πόδι στο Αθλητικό Κέντρο Ρέντη είπε «γεια σας, ήρθα, δώστε μου την φανέλα να την πάρω σπίτι». Ποιος θα το περίμενε; Ελάχιστοι, αν όχι κανείς. Τα είπαμε και στον πρόλογο για τον Σέρβο μέσο. «Έδεσε» λες και έπαιζε χρόνια στον Ολυμπιακό. Συμβαίνει αυτό στο ποδόσφαιρο. Ένας ποδοσφαιριστής να κολλάει σε μια ομάδα και όχι σε μια άλλη.

Από τα παραπάνω λοιπόν γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι όπως και όλες οι μεταγραφές, έτσι και αυτές με την μορφή δανεισμού κρύβουν άνθρακες και θησαυρούς. Και αν για τον άνθρακα δεν μπορείς να κάνεις πολλά (αφού είναι αδύνατον να μην υπάρχουν και άστοχες κινήσεις στις μεταγραφές του οποιουδήποτε συλλόγου…), για τον θησαυρό και πρέπει και μπορείς.

Οι συμφωνίες στις περιπτώσεις των Μιραλάς, Ρομπέρτο, Μιλιβόγεβιτς και Αφελάι είναι οι πλέον χαρακτηριστικές και οδηγοί για κάθε ανάλογη περίπτωση στο μέλλον.